သူတို့ စောင့်နေတာ ၃ု၄မိနစ်ရှိနေပြီဖြစ်သည် ။
ဆိုင်းခမ် ဆို စောင့်ရတာ ပျင်းလွန်းလို့ အိပ်တောင် အိပ်ချင်နေပြီဖြစ်သည်။
ဆိုင်းခမ် သူ့လိုများဖြစ်နေမလားလို့ ထို
အကိုကြီး(ရှိန်မြတ်ပိုင်)ကို ကြည့်လိုက်သည်။
ည ဇီးကွက်လို ဘလင်းဘလင်းထနေတဲ့
မျင်လုံးတွေနဲ့သာ ဆုံလိုက်ရသည်။
'အကိုကြီးရယ် ဘာကိုဒီလောက်တောင် စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလဲ ၃၄မိနစ်လုံး စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့တာလား'
"ဟေ့ အကိုကြီး ခင်ဗျား မပျင်းဘူးလား"
ရှိန်မြတ်ပိုင် ဆိုင်းခမ်ကို လှည့်ကြည့်ကာ
"ဟမ် ကိုယ်လား"
ဆိုင်းခမ်တစ်ယောက် ထိုအကိုကြီးကို' ငတုံးလား' ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်လိုက်သည်။
' ကျွန်တော်မျက်နှာမူနေတဲ့အရပ်မှာ ခင်ဗျားဘဲရှိတာလေ
ခင်ဗျား မဟုတ်ရင် ဘယ်သူလဲ သရဲလား'
"အင့်! ခင်ဗျား"
" မပျင်းဘူး ဆိုင်းခမ် ပျင်းလို့လာ:"
"ပျင်းလွန်းလို့ အိပ်တောင်အိပ်ချင်လာပြီ မျက်လုံးတွေတောင် စပ်............."
ဘုန့်!!! ဘုန့်!!!
သူစကားမဆုံးမီ အချက်ပေးသံတွေက တဘုန်းဘုန်း နဲ့ တစ်ရွာလုံးဆူညံလာခဲ့၏။
ခေါင်းဆောင်က အမြန်ထရပ်လိုက်ပြီး
"ငါနဲ့အရိန်း သွားကြည့်လိုက်မယ် ဆိုင်းခမ်နဲ့ အဲ......."
"ရှိန်မြတ်ပိုင်ပါ"
"အဲ ညီ ရှိန်မြတ်ပိုင် နှစ်ယောက် က ဒီမှာနေခဲ့ သတိနဲ့နေနော်
လာ သွားမယ် အရိန့် လာဆို! ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ"
လက်အငြိမ်းမနေဘဲ ဓာတ်မီးကလိနေတဲ့ အရိန့်တစ်ယောက်
"ခေါင်းဆောင် ဓာတ်မီး မီးမလင်းတော့ဘူး"
"မင်းလုပ်လိုက်လို့ ပျက်သွားတာ မဟုတ်ဘူးလား"
"ခဏ! ဓာတ်ခဲ ပြောင်းပြန်ထည့်တာလားမသိဘူး"
"အေးအေး မြန်မြန်လုပ်ကြည့်"
အရိန့် တစ်ယောက် လုပ်ကြည့်ပြီး သနားစရာမျက်လုံးနဲ့ခေါင်းဆောင်ကိုပြောလာသည်က
"ခေါင်းဆောင် ဓာတ်မီးပျက်သွားပြီ"
"မင်း ! အရေးကြီးမှ လာ လသာတယ် အငြိမ်းမထားနိုင်တဲ့လက်ကို ချည်ထား"
YOU ARE READING
ကျွန်တော့်ရဲ့ ကိုကိုပိုင်
Short Storyမိန်းမ မယူချင်လို့ ရွာမှာနေ နေရသူ နဲ့ ဘဝ ကို အေးချမ်းစွာ ဖြတ်သန်းလိုသူ နှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်း (ပထမဆုံး ရေးသားခြင်း၊ စိတ်ကူယဉ်သက်သက်သာ ရေးထားခြင်း ဤဇာတ်လမ်းတွေပါဝင်သော နေရာ ဇာတ်ကောင် စသဖြင့် အားလုံးသည် ရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာ ။ )
