Chapter (49) Arc 2
ဝိညာဥ်မြွေနီ
ကူယမှာ တကယ်ကို ရူးတော့မလို ဖြစ်နေပါပြီ။
ထူးဆန်းသော အဘိုးအို၏ မောက်မာမှုကို သူကောင်းကောင်း သိသည်။ ဝူယန်အင်ပါယာ၏ အဂ္ဂိရတ်ပညာရှင် အဖွဲ့မှူးအနေဖြင့် နေ့တိုင်း ဂရုတစိုက် ရိုသေလေးစားပြီး သူ့အား အစေခံတစ်ဦးကဲ့သို့ ကျွေးမွေးပြုစုခဲ့သည်။ ရလဒ်မှာ တစ်ဖက်လူမှာ မခံချိမခံသာ ဖြစ်နေပြီး သူ့ကိုကြည့်ဖို့တောင် ပျင်းနေ၏။
ဒီကလေးက တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်တံခါးကို ဖြိုချလိုက်တာကြောင့် ဒေါသတကြီးနဲ့ အိမ်အပြင်ကို မောင်းထုတ်ပစ်မယ်လို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် သူတို့က စကားနည်းနည်းပြောပြီး လက်ဖက်ရည်သောက်ဖို့ ဝင်ချသွားမယ်လို့ ဘယ်သူကထင်မှာလဲ။
အဲဒါက ထားပါတော့ အခုက ဒူးထောက်နေတာကရော ဘယ်ကသရဲလဲ။
ဒီလောက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ လိုလို့လား?
သူ့ထက်သာလွန်၍ မာနကြီးပြီး အစွမ်းထက်သော အဂ္ဂိရတ်ဆရာကြီးသည် ဘုရင်မင်းမြတ်ပင် ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘဲ ကောင်လေးရှေ့မှာတော့ ဒူးထောက်နေပါလား။
ကူယက သူသိတဲ့ကမ္ဘာကြီး ပြိုကျပြီး သူ့နှလုံးသား ပေါက်ကွဲလုနီးနေပြီ ဆိုတာကိုပဲ ခံစားလိုက်ရတော့သည်။
"မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ?"
သူက တစ်ဖက်လူကို တမင်ဆွဲဆောင်ပြီး အရောင်းအဝယ် လုပ်ခွင့်ပေးချင်ပေမယ့် ဒီလူကို တိုက်ရိုက် ဒူးထောက်ချပစ်ဖို့ သူ မမျှော်လင့်ထားပါဘူး။ လုရွှမ်လည်း ခဏလောက် ထိတ်လန့်သွားပေမယ့် ချက်ချင်း သဘောပေါက်သွားသည်။
အဂ္ဂိရတ်ပညာရှင် တစ်ယောက်အတွက် ဂုဏ်ယူအရှိဆုံး အရာမှာ သူ၏ဝိညာဉ်စွမ်းအား အတိုင်းအတာ ဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင် သူ၏ဝိညာဉ်စွမ်းအား အတိုင်းအတာသည် အဆက်မပြတ် ပြိုကျနေပြီး ကျင့်ကြံမှုအဆင့်သည် ကျဆင်းနေပြီ ဖြစ်သည်။
"ဆရာကြီး....ကျေးဇူးပြုပြီး ကုသနည်းလေး ပြောပြပါ!"
ထူးဆန်းသော အဖိုးအိုက ကမန်းကတန်း ပြောလိုက်သည်။
"ဒါက……"
"မင်းလိုချင်တဲ့ ဆေးပင်ပစ္စည်းတွေ ရှိသမျှကို ငါအလကား ပေးလို့ရတယ်...ကျေးဇူးပြုပြီး ကျုပ်ရဲနာကျင်မှုကို သက်သာရာရစေမယ့် နည်းလမ်း ပေးမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်!"
