Angel Of Heaven [ចប់]

chapter 17 : ខឹង!!

គេមិនបានដឹងអ្វីទាំងអស់ តែគេបែរជាអ្នកទទួលគ្រប់យ៉ាង។

ជុងហ្គុកបើកនាំថេយ៉ុងមកដល់វីឡាតូចរបស់គេ គេនាំថេយ៉ុងចូលទៅក្នុង រួចបោះថេយ៉ុងទៅលើគ្រែ។

"ជុង-ជុងហ្គុក"ថេយ៉ុងឈឺអស់មួយរាងកាយ គេសម្លឹងមកជុងហ្គុកទាំងមិនយល់។តែសុខៗគេបែរជាមានអារម្មណ៍ថាខ្លាច!វាជាអារម្មណ៍ដំបូងបង្អស់ដែលគេមាន ជាលើកដំបូងហើយដែលគេខ្លាចនូវកែវភ្នែកមួយគូនោះ។

"ប្រណីអូនផងជុងហ្គុក"រាងតូចព្យាយាមថយក្រោយ គេខំប្រមូលស្មារតីវិញ តែជុងហ្គុកមិនបានលេងសើចទៀតឡើយ។គេឡើងទៅរកថេយ៉ុងនៅលើគ្រែ រួចលុតជង្គង់ចុះដោយទាញនាគរាជរបស់នាយមកដាក់ពីលើមាត់របស់ថេយ៉ុងកំពុងគេងលើគ្រែ។

"អូននិយាយច្រើនណាស់ថេយ៉ុង"ខឹក!ថេយ៉ុងខក់ភ្លាមៗ ក្រោយត្រូវជុងហ្គុកចាប់រុកនាគរាជរបស់នាយចូលមាត់របស់គេ នាយបន្តរុកកាន់តែជ្រៅដល់ក្រឡើត ប៉ោងបំពង់កថេយ៉ុង សឹងនឹងស្លាប់ខ្លួននាពេលនេះ។

"ខឹកអ្ហឹក-"ថេយ៉ុងចាប់ចង្កេះជុងហ្គុក គេមិនអាចរើបម្រះព្រោះគេកំពុងមានheatផងនោះ លើពីនេះជុងហ្គុកចាប់ក្បាលគេជាប់ទៀត ទោះវាយក៏មិនអាចវាយឈឺមកលើជុងហ្គុកបានដែរ។រាងតូចយំចេញមក គេឈឺផងវេទនាផង ម៉្យាង គេក៏កំពុងប្រកាច់ទៀតផង។

ផ្លាប់

"អ្ហាស៎-ត្រូវហើយ!!បងគួរតែបិតមាត់អូនដោយក្*ដរបស់បង"រាងសង្ហារញញឹមមកមិនខុសពីមនុស្សវិកលចរិត នឹកឃើញទិដ្ឋភាពនៅមុននេះពេលណា គេចង់តែសម្លាប់ថេយ៉ុងភ្លាមៗ។

ផ្លាប់ៗ

ជុងហ្គុកបន្តបុកចេញបុកចូលរហូតដល់ថេយ៉ុងទៅលែងរួច គេសន្លប់ដោយមាត់របស់គេនៅមាននាគរាជរបស់ជុងហ្គុកនៅខាងក្នុង។ជុងហ្គុកបានបាញ់ទឹកកា*ពេញមាត់របស់ថេយ៉ុង គេបង្ខំឲ្យរាងតូចលេបវាទាល់តែអស់ និងដើរទៅយករំពាត់។

ឆ្វាច់

គេវាយមកលើរាងកាយថេយ៉ុង ឃើញថាថេយ៉ុងនៅមិនទាន់ដឹងខ្លួន ជុងហ្គុកក៏វាយបន្ថែម(ផាច់ៗ)។រំពាត់រំលេចនូវស្នាមជាច្រើនខ្សែរមកលើរាងកាយថេយ៉ុង គេមិនខ្វល់ឡើយថាវាយ៉ាងណា អ្វីដែលគេត្រូវធ្វើនៅពេលនេះគឺដាស់ថេយ៉ុងពីសន្លប់។