(Unicode)
2010ခုနှစ်...
အေးအေးချမ်းချမ်းမနက်ခင်း...
လူသွားလူလာမရှိသလောက်နည်းသောလမ်းမ...
ကားထဲတွင်ကလူတယောက်...
ကားအပြင်တွင်ကလူနှစ်ယောက်...
သာမန်မြင်ကွင်း...သာမန်ဖြစ်ရပ်သာ...
"အဆင်ပြေရဲ့လားညီလေး။ ဆေးခန်းသွားပြဦးမလား"
အနားရှိလူ၏အမေးကြောင့် Jungwonအကြည့်တို့ပြန်လွှဲမိတော့သည်။ ကားထဲရှိမမြင်ရသည့်လူအား သူစိုက်ကြည့်မနေသင့်ဘူးမဟုတ်လား။
"ရပါတယ်ဗျ၊ မပြတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော်အဆင်ပြေပါတယ်။ ဒါဆိုကျွန်တော့်ကိုသွားခွင့်ပြုပါဦး"
Jungwonအလျင်မြန်ပြော၍ ထရပ်ကာထွက်လာမိတော့သည်။ သို့သော် သူထွက်မလာခင်ကားရှိရာသို့ တခေါက်လှမ်းကြည့်မိပါသေးသည်၊ တိတိကျကျဆိုလျှင် မမြင်ရသောသူရှိရာဆီသို့။ လူဆိုသည်မှာလည်း မမြင်ရလေပို၍စိတ်ဝင်စားလေဖြစ်တတ်သည်လေ။
သို့သော်ခဏတာသာ၊ Jungwonချက်ချင်းအကြည့်လွှဲ၍ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ ဒီလိုနှင့်ပဲသူကျောင်းနောက်ကျတော့မည်လေ။ မထူးလည်းထိုလူများနှင့်ပြန်တွေ့စရာအကြောင်းမှမရှိတော့ပဲ၊ သူဂရုစိုက်စရာမလိုဘူးမဟုတ်လား။
ဤသည်မှာ Jungwonအတွေးတို့သာဖြစ်ပေတော့သည်။ ကိစ္စတိုင်းသည်တွေးသလိုဖြစ်မလာသည့်အခါမျိုးလည်း ရှိတတ်သည်မဟုတ်လား။
***********************
ကျောပိုးအိတ်လေးလွယ်၍ တရွေ့ရွေ့ထွက်သွားသောကောင်လေး အဆင်ပြေသည်ဆိုသည်အားသေချာအောင်ကြည့်ပြီးမှ Jaeyunကားထဲပြန်ဝင်ခဲ့တော့သည်။ သူသည်လည်းလေဆိပ်သွားရန်နောက်ကျနေ၍ အလောတကြီးမောင်းခဲ့မိရာ ရလဒ်ကားယခုလိုဖြစ်သွားခဲ့သည်လေ။ မည်သူမှမထိခိုက်မိသည်မှာတကယ်တော်သေးသည်။
"အဲ့ကောင်လေးကဘယ်သူလဲ"
ကားထဲဝင်ဝင်ချင်း အနောက်ခန်းမှJay၏အမေးကြောင့် Jaeyunလှည့်ကြည့်မိသည်။
"ငါလည်းမသိဘူးလေ"
"သူ့အကြောင်းစုံစမ်းထားပေး။ ငါCanadaကပြန်ရောက်ရင် သူ့အကြောင်းအရန်သင့်လိုချင်တယ်"
YOU ARE READING
Me & You(Fanfic)
Paranormal(Unicode) အတိတ်မှာပိတ်လှောင်နေမလား...အနာဂတ်ဆီဆက်လျှောက်လှမ်းသွားမလား...မင်းရွေးချယ်မှုပဲ... (Zawgyi) အတိတ္မွာပိတ္ေလွာင္ေနမလား...အနာဂတ္ဆီဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမလား...မင္းေ႐ြးခ်ယ္မႈပဲ...
