(Unicode)
2010ခုနှစ်...
"Yang Jungwon"
နေ့လည့်ခင်းခေါင်းလောင်းတီးသည်နှင့် ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်ကာ ပြုံးပြလာသောLee Heeseung။ ခုံမှထဟန်ပြင်နေသော Yang Jungwonလည်းလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
"ငါကဒီနေ့မှဒီကျောင်းကိုရောက်တာဆိုတော့ ဘယ်မှာဘာရှိတယ်မသိသေးဘူး။ မင်းငါ့ကိုလိုက်ပြလို့ရမလား"
အပြုံးနှင့်ပဲတောက်ပစွာပြောလာသောHeeseungသည် မြင်သူတကာပစ်ကြွေချင်စရာအတိ။
"အင်း...ရပါတယ်"
Jungwonအလွယ်တကူပဲသဘောတူလိုက်ပါသည်။ ကျောင်းသားကောင်စီခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည့်အပြင် အတန်းခေါင်းဆောင်လည်းဖြစ်နေလေတော့ ကျောင်းသားသစ်အားဂရုစိုက်ရန် သူ့တွင်တာဝန်ရှိနေသည်မဟုတ်လား။
"အဲ့တော့ဘယ်အရင်သွားချင်လဲ"
"ကျောင်းကန်တင်း"
Jungwon Heeseungအားလှည့်ကြည့်လိုက်သော်ငြား ဘာမှတော့ပြန်မပြောခဲ့။ သွားချင်သူကသွားချင်သည်ဆိုတော့လည်း လိုက်ပို့ရမည်မဟုတ်လား။
Jungwonရှေ့မှဦးဆောင်၍ Heeseungအားခေါ်သွားပေးလိုက်ပါသည်။ စားပွဲများတွင်အသီးသီးနေ့လည်စာထိုင်စားသူများကစားနေသည်။ မတ်တပ်ရပ်လျက်နေ့လည်စာတန်းစီနေသူများကတန်းစီနေသည်။ တက်ကြွသောကျောင်းသူကျောင်းသားများနှင့် ကျယ်ဝန်းသောကျောင်းကန်တင်းကြီးသည် အသက်ဝင်လျက်ရှိနေတော့သည်။
ထိုစဥ် Heeseungမျက်လုံးအားဖမ်းစားလိုက်သည်က ကျောင်းသူကျောင်းသားများအများအပြားတိုးအုံနေသောတစ်နေရာ။
"အဲ့ဒါဘာလို့အုံနေကြတာလဲ"
Heeseungညွှန်ပြရာအား Jungwonလှမ်းကြည့်လိုက်တော့သည်။
"အာ...အဲ့ဒါတနေ့ကို ပေါင်မုန့်အခု၅၀ပဲရောင်းတဲ့ဆိုင်လေ။ အရသာလည်းတော်တော်ကောင်းတော့ ကျောင်းသားတွေအလုယက်ဝယ်ကြတာ"
"ငါလည်းစားချင်တယ်"
"စားချင်ရင်သွားဝယ်လေ"
Heeseungစကားအား Jungwonအေးဆေးပင်ပြန်ဖြေပေးလိုက်သည်။ ဟုတ်သည်လေ...သူစားချင်သည်ပဲသူ့ပါသူသွားဝယ်ပေါ့။
YOU ARE READING
Me & You(Fanfic)
Paranormal(Unicode) အတိတ်မှာပိတ်လှောင်နေမလား...အနာဂတ်ဆီဆက်လျှောက်လှမ်းသွားမလား...မင်းရွေးချယ်မှုပဲ... (Zawgyi) အတိတ္မွာပိတ္ေလွာင္ေနမလား...အနာဂတ္ဆီဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမလား...မင္းေ႐ြးခ်ယ္မႈပဲ...
