Am I Still Dreaming

SEVENTEEN : PSYCHO

XAYNE

Habang naglalakad sa pasilyo ay ramdam ko ang pag titig sakin ng mga studyante. I don't know kung ano ang kumalat kung ang pagiging nightmare weaver ko ba or ang pagiging isang prinsesa.

Binalewala ko nalang sila at nagpatuloy sa paglalakad. Akmang papasok na sana ako nang biglang may humila sa akin. Guess who?

"What are you doing, Aqua?", malamig kong tanong. Lumapit siya sakin at bumulong.

"Just to tell you, I'm still the leader. I can still do whatever I want and make your life miserable.", madiin niyang bulong.

I just smirk at kumawala mula sa pagkakahawak niya. I don't care kung ano ang gusto niyang gawin sakin. What a psycho.

Umupo na ako sa upuan ko at maya maya naman ay may manggugulo nanaman. Tiffany.

"I always knew that you weren't part of the celestials. For the likes of you, you're just nothing but one of the infernals, but at the same time you're much weaker.", she said.

Hmmm, so ito ang pinagkakalat ni Aqua.
D

id she think that I was still afraid of bullies like them? I can defeat them in just one snap. I'm not afraid anymore. Diko pinansin si Tiffany dahilan ng pagkairita niya.

"You fvcking btch!", sigaw niya sabay hablot sa aking buhok.

"You still act like you still have that fvcking title of yours.", dugtong niya pa.

Hinawakan ko ang kanyang kamay at mabilisan siyang tinumba.  I guess my training paid off. I'm getting stronger physically. Nang matumba siya ay tinapakan ko ang tiyan niya dahilan ng pagdaing niya.

"Watch your mouth, you don't know who you're talking to. Once you know who I am, you're going to kill your fucking self.",  sambit ko at sinipa ang kanyang tiyan. These btches are getting to my nerves. Pasalamat sila hindi ako pumapatay ng tao.

Maya maya ay dumating na ang professor namin at nagulat naman siya sa nangyari kay Tiffany na agad dinala sa clinic. Nang malaman niya na ako ang may gawa ay isinawalang bahala niya na na ikinagulat ng mga kaklase ko.

I guess headmistress already told them.

_______________

Pagkatapos ng klase ay pumunta muna ako sa gilid ng lawa na nasa loob lang din ng academy namin. I just need some peace of mind. Akmang hihiga sana ako ng may humawak sa balikat ko.

Lumingon ako at nakita si Xiane na nakangiti. You know what it's weird na he's smiling. Hindi ako sanay, puro irap at poker face lang naman siya noon. Nang dahil sa incident ay nagkaganyan na siya.

I can't wait for the big revelation about the two of us. I have an idea but ayokong ma spoil para may thrill diba. Umupo naman si Xiane sa tabi ko.

"How's your day?", panimula niya.

Sobrang bwesit ng araw ko.

"Okay lang naman.", I lied. Anong gawin ko? Mag open up? It's my own problem and I know matatapos din ang pang bwebwesit sakin ng mga tao pagkatapos ng ceremony. Magiging official celestial at the same time leader na din ako.

"Really? Why can I sense that you're lying? ", tanong niya. Halata ba ako?

"Guni guni mo lang yan.", sabi ko at pekeng tumawa.

Nagkwentuhan lang kami ng random ni Xiane na para bang close kami sa isa't isa hanggang sa dumilim na at kailangan nanaming bumalik sa dorm. Hinatid niya ako sa dorm ko at nagpaalam.

Sabi niya after pa daw ng ceremony ako makakalipat ng dorm nila. Kahit na wag na, baka araw araw lang kaming magbubungangaan ni Aqua.

Inilagay ko ang bag ko sa sofa at kumuha ng tubig sa kusina. Akmang iinom na sana ako ng may nahagip ang mata ko mula sa bintana. Don't tell me...

Dahan dahan akong pumunta sa bintana at tinignan kung sino ang nasa labas ng gate ng academy. The person who's wearing a black cloak is here.Matagal tagal ko ding hindi siya nakita.

Why all the sudden? But there's a difference. Back then, I felt chills and scared when that person was here, but now I'm not even flinching. I am not afraid of him anymore. 

I feel like I am ready to face him now. I was about to leave, para puntahan ang taong yun nang makita kong umalis na ito. I guess hindi pa oras. Hindi ko pa alam kung ano talaga ang pakay niya sa akin.

Hinilot ko nalang ang sintido ko at umupo ng sofa. Nang biglang may kumatok. Tumayo ako upang buksan ang pinto. Nang buksan ay agad akong tumilapon. Basang basa ang katawan ko.

Aqua.

"I told you I'd make your life miserable.", nakangiti niyang sabi.

May biglang pumulupot sa aking leeg na tubig. Hindi ako makahinga sa higpit. Is she going to kill me right now? Psychopath btch! I am trying to put jer to sleep but I guess it's not working, parang ang pagkapulupot sakin ng tubig ni Aqua ang nakakapag pigil sa kapangyarihan ko.

"I'm itching to end your life, but it wouldn't be fun, right? It's more fun to see you suffer from pain.", she said and laugh like a psychopath.

Any time ay mawawalan na ako ng hininga. Hanggang dito nalang ba?

"I don't care who you are, as long as you're getting in the way of my plans, then I will surely kill you.", madiin niyang sabi.

I was about to speak when everything went black.

_____________

As I stepped into the empty, black room, a sense of disorientation enveloped me. Each step felt heavy, uncertain. The darkness seemed to swallow everything, including my thoughts. But as I pressed on, a chilling sight greeted me – there, right in front of me, was myself, consumed by rage. It was like staring into a distorted mirror, reflecting back a side of myself I never knew existed.

My heart pounded in my chest as I watched in horror. What had happened? Why was I engulfed in this violent storm of black smoke?

Bigla akong napaubo at di ko namalayan na nagising pala ako mula sa masama kong panaginip. Is that my clairvoyance again? Masyado pang malabo ang tingin. May nakita akong dalawang tao sa aking harapan na para bang nagtatalo.

Ng malinaw na ang aking mata ay nakuta ko si Xiane na hawak hawak si Aqua na nagwawala.

"Fuck you, Xiane, I was about to kill her! Don't fucking touch me!", pagwawala ni Aqua.

"What the fuck are you doing, Aqua? You're getting crazier! You're committing a crime, for Pete's sake!", sagot naman ni Xiane.

Dahan dahan naman akong tumayo hawak hawak ang ulo ko. Napansin kong dumudugo pala ito. Ang lakas ng tama ko sa pader kanina. Napatingin naman silang dalawa sakin at susugod na sana si Aqua sakin ngunit pinatulog ko siya. Ang sakit ng ulo ko bwesit.

Tumakbo papalapit si Xiane sa akin na may pag alala sa mukha. Nakita niyang madami na ang dugo ang nawala sa akin agad niya akong binitbit upang dalhin sa clinic.

Habang papunta kami dun ay bigla akong nawalan ulit ng malay.

END OF CHAPTER SEVENTEEN
___________________________________

See you next chapter!