23

403 29 4
                                    

လိုတ ကော်ဖီအေးတစ်ခွက်ကို ဝယ်လာရင်း အဆောင်သို့ပြန်လာခဲ့သည် ။ အတန်းသားများက သူကြားအောင် မပြောကြသော်လည်း တိုးတိုးချွတ်ချွတ် ကြားနေရသည် ။ သူနှင့်ပိုင်ရှင်ကြား အခန့်မသင့်မှုတွေကြောင့် ဘာဆက်ရှင်းရမှန်းမသိတော့ ။ ဒီနေ့ သေချာပေါက် ပိုင်ရှင့်ကို မေးရမည် ။ တကယ်ဆို လိုတမှာ ပိုင်ရှင် သူ့ရည်းစားနှင့် လမ်းခွဲလိုက်တာကိုပင် နောက်ကျမှ သိရသူဖြစ်သည် ။

အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်နေသော ပိုင်ရှင့်ကို တွေ့သည် ။ ေကျာင်းဝတ်စုံပင် မလဲရသေးပဲ လှဲအိပ်နေသော ပိုင်ရှင့်ကို နှိုးကြည့်သည် ။

" ပိုင်ရှင်........ပိုင်ရှင် ''

တကယ် အိပ်ပျော်နေသည်လား ။

" ပိုင်ရှင်.....''

အိပ်နေသည်မဟုတ် လှဲလျောင်းနေခြင်းသာ ဖြစ်သောကြောင့် ပိုင်ရှင်က မျက်လုံးဖွင့်ကာ သူ့ထံကြည့်လာသည် ။ သူကြည့်လာတော့လည်း လိုတမှာ ဘာဆက်ပြောရမလို ဆွံ့အနေမိပြန်သည် ။ ဒီကိစ္စကို ဘယ်လိုစမေးရင် ကောင်းမလဲဟု တွေးမိပြန်သည် ။

" ငါ ကော်ဖီအေး ဝယ်လာတယ် ''

လိုတ ဝယ်လာသော အော်ဖီအေးကို မြှောက်ပြလိုက်သည် ။

" တော်ပြီ... ငါ ဗိုက်ပြည့်နေတယ် ''

လိုတ စကားတို့ 'တိ' ကနဲ ပြတ်ကျသွားပြန်သည် ။ အော်ဖီအေးကို စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားလိုက်ပြီး ပိုင်ရှင့်ကို တစ်ဖန် ပြန်ကြည့်လိုက်သည် ။ ပိုင်ရှင်က မမျက်လုံး မှိတ်ထားသည် ။

" ပိုင်ရှင်... ငါတို့ စကားပြောဖို့လိုပြီထင်တယ် ''

". .........''

" နင့်ကို အော်မိတဲ့အတွက်လည်း တောင်းပန်ပါတယ်... ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာမလား...''

". ......''

" နောက်ပြီး...နင် ဘာလို့ ခန့်မင်းသူကို ဖြတ်လိုက်တာလဲ ''

". ........''

" ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာနဲ့ လုပ်ချင်တာ လုပ်ပစ်တော့တာလား...''

စကားပြန်ပြောသော ပိုင်ရှင့်ကို သူ စိတ်ညစ်စွာ ကြည့်နေမိသည် ။ လိုတ ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်ရင်း

Love Is RainbowWhere stories live. Discover now