Part 34

2.1K 169 6
                                    

 
    ក្រោយពីចេញពីពេទ្យជុងហ្គុកនិងថេហ្យុងបាននាំគ្នាទៅដើរលេងលំហែកាយ នៅមាត់សមុទ្រ ជាកន្លែងដែលនាយជួលដាច់រយ:ពេលពីរថ្ងៃជារបៀបរីសតមានផ្ទះតូចៗអីបែបនេះ

"មកឈរធ្វើអីទីនេះ"ថេយ៍ដើរចេញមកយ៉ខាង ក្រៅ ឃើញនាយក៏សួរ

"បងមិនអស់ចិត្តសោះ"

"រឿងអី"

"គ្រូពេទ្យនិយាយថាប្រហែលៗ បងមានអារម្មណ៍ថា.....ថេយ៍ហា~ពួកយើងទៅបរទេសទៅ"

"ស្អីគេ? គ្រាន់រឿងប៉ុណ្ណឹងចាំបាច់ឆ្លងប្រទេសដែរ "

"តែសម្រាប់បងមិនមែនតែប៉ុណ្ណឹង" ទឹកមុខជុងហ្គុកបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថានាយបារម្ភពិតមែន

"អូនមិនចង់ទៅណាទេ ណាមួយពេទ្យប្រាប់ហើយមួយរយ:ទៀតលែងអីហើយ មកពីអូនទើបត្រូវគេវៃទើបបែបនេះ"ថេហ្យុងមិនចង់ទៅព្រោះបើទៅជុងហ្គុកនិងចោលកាងារទៀតមិនខាន

"ហឹម! បងមិនគួរលើកលែងអោយគេម្នាក់នោះស្រួលយ៉ាងនេះសោះ" នាយនឹកស្ដាយគិតថាមកពីការវាយដំលើកមុនហើយ

"មិនមែនមកពីគេទេ មកពីខួរក្បាលអូនមិនព្រមលុបខ្លួនឯង"

"គេក៏ជាដើមហេតុ"

"តែតាំងពីថ្ងៃនោះមកគេមិនដែលមករករឿងអូនផង"

"អូនចង់ងូតទឹកសមុទ្រទេ"

"ងូតទាំងព្រឹកនិង"

"អឹម គេថាពេលយើងងូតទឹកសមុទ្រនិងធ្វើអោយរឿងអាក្រក់ៗរលាយតាមទឹកទៅអស់"

"បងជឿពាក្យអស់នេះដែរ"

"សាកទៅក៏មិនខាត"

      ជាច្រើនថ្ងៃកន្លងទៅស្ថានភាពជំងឺថេហ្យុង ចេះតែអាក្រក់ទៅៗ ដំបូងគ្រាន់តែយល់សប្តិអាក្រក់គេងមមើរធម្មតា តែយូរៗទៅ ក៏កើតជាស្រមៃរូបភាពឃើញគេតាមសម្លាប់ខ្លួន ពេលខ្លះក៏បង្កររបួសស្នាមដល់ជុងហ្គុកដែរ ហើយពេលខ្លះទៀតទាញកាំបិតដេញចាក់គេឯងពេញផ្ទះ តែគេកើតបែបនេះតែ 10 ទៅ 15នាទីប៉ុណ្ណោះគេក៏សន្លប់ទៅ ហើយបន្ទាប់ពីភ្ញាក់មកវិញគេក៏ក្លាយជាថេហ្យុងធម្មតា

"អូយ~ចេញទៅ ខ្ញុំមិនធ្វើទេ" ថេហ្យុងដៃម្ខាងកាន់កាំបិតដៃម្ខាងទប់ក្បាលខ្លួនឯង ហើយស្រែថាមិនធ្វើទេ ទាំងដែរគ្មានអ្នកណាធ្វើអីគេសោះ

MY wife don't cry 💔💦(Complete)Where stories live. Discover now