Chapter 10: STAR, LOSING ITS LIGHT

636 47 15
                                    

WE all have a freedom, a freedom to choose, to love, to believe, and to dream. We can live to the world that we desire, to the world we dream, what we need to do is to believe. We just have believe

We're all over the news. The seven shining star of mars generation of World Aeronautics and Space Administration. Our names were flashing on the screens, different people and reporters are discussing our life background, our achievements, and other information that we never asked for publicity.

The time has come. Ang pinakahinihintay ko ay dumating na sa aking buhay. I never thought that I will reach the peak of my dreams. Napakahirap lang isipin na sa dami-dami ng pinagdaanan ko, sa kabila ng buhay na meron ako, sa kabila ng mga taong walang ginawa kundi pababain ako, hindi ko inaasahan na magagawa kong abutin ang minimithi ko, ang makarating sa mars at maging parte ng misyong ito.

Pinakita nila ang iba't ibang areas galing sa libo-libong mga bansa ang mga taong nanunuod ngayon ng news.

Bahagyang umawang ang bibig ko habang walang tigil sa pagkabog ang aking dibdib, nagtatalo ang aking pagkamangha, kaba, pasasalamat, takot at napakarami pang emosyon. I never been this before. I hate crowds, eyes of people and attention. I just want to work hard in silence. I just want to be alone and be successful with my own bare hands without catching someone's interest. But now, it's different. Hindi ko inaakala na ganito pala kasarap sa pakiramdam na malaman mong maraming tao ang humahanga sa'yo at masayang makita ka sa ganitong posisyon.

I promise to bring a bright new future for humanity, in red planet we knew as Mars, where the survival of humanity has been carved and destine ever since the universe was created.

"This is Space Commander Drake Sebastian Galilei, carrying MarsianX 568 plane expedition eighth, first in the year 2022. We're now on our way to Mars," anunsyo ni Commander Galilei kasunod nito ang ilang hiyawan sa iba't ibang lugar at klase ng tao.

Tuluyan na naming nilisan ang mundo. Habang tinatahak namin ang madilim na kalawakan, tahimik lamang ang bawat isa. Halos ang mga kasama kong crews ngayon na sina Chino, Morfen, at Michael ay tahimik lamang nakapikit at nagpapahinga.

"Michael," tawag ko sa kaniya as I freshen my memories about our last conversation.

"Not now, Zaniah. Rest, 'couz once we step our feet on mars, lots of works and jobs are waiting for us," nakapikit nitong sabi.

Hindi na ulit ako nagsalita matapos ito. Hindi na rin nababakas sa kaniya na naapektuhan pa rin siya. Mukhang ayos na siya kumpara nitong mga nakalipas na araw.

Ginawa ko na lamang ang kaniyang sinabi. Lumipas ang ilang oras, tuluyan ko nang nakita ang planetang inaasahan ng lahat na siyang sasalo sa amin sa katapusan.

"This is MarsianX 568 plane expedition eighth, flight in command speaking. We're about to enter the planet Mars. We had the successful route, no delays we arrived on time," rinig kong anunsyo ni Alyssa.

Napangiti naman ako matapos ko iyong marinig sa kaniya. I'm happy for her, like me, alam kong labis na kasiyahan din ang nararamdaman niya sa mga oras na 'to.

We tightened our seat belts. Our space plane penetration had an intensified force making us feel heavy. Hanggang sa lumipas ang ilang minuto, we had our successful touch down.

This is it.

We wear our suit. Even though there's a gravity here on Mars, we are still required to wear our space suit.

The moment I step my feet on the red solid ground of Mars, isang ngiti ang gumuhit sa aking labi. Tanging isang emosyon lamang ang dumadaloy sa aking buong pagkatao ngayon. . . happiness. I now find my happiness. Isang pinangarap na kasiyahan noong siyam na taong gulang pa lamang ako at ngayon ay naging katotohanan na.

One In A Billion Stars | COMPLETEDWhere stories live. Discover now