ඇහි පිල්ලම් යට (TaeKook)

40.

කොච්චර හිතලා හිත හදාගන්න බැරි උනත් සමහර දේවල් අපිට වෙනස් කරන්න බෑ.. මේකත් ඒවගේ.. මම හිටියේ තුහින අයියාව එයාපෝර්ට් එකට එක්කගන යන ගමන්.. මාසයක් තුහින අයියා නැතුව ඉන්න හිතද්දිත් හිතට මොකද්දෝ වගේ.. ඒත් මේක එයාගෙ රස්සාව.. මට ඒකට බලපෑම් කරන්න කොහොමටවත් අයිතියක් නෑ වගේම එහෙම දෙයක් කරන්න මට කොහොමටවත් උවමනාවක් නැති නිසාම මම හිතාගත්තා වෙනස් කරන්න බැරි දේවල් ගැන තව දුරටත් නොහිතා ඉන්න.. එයා ගිහින් එයි.. මාත් කෝර්ස් එක පටන් ගන්න නිසා කාලෙ ඉක්මනට යයි..

ඊයේ තුහින අයියායි මායි මුලු දවසම වගේ හිටියෙ එකට..උදේ වරුවම ඇවිදලා ඇවිදලා හවස මම බංගලාවට ආවා තුහින අයියාට බෑග් පැක් කරගන්න උදව් කරන්න.. මම ඩ්‍රයිවර් නේ.. ඉතින් එහෙම උදව් කරන්න එන එක සාමාන්‍යයි නෙහ්..

තුහින අයියාගෙ අම්මා.. ටෙක්නිකලි කුඩම්මා මං දිහා වපර ඇහෙන් බැලුවත් මම ඒක ලොකුවට ගණන් ගත්තේ නෑ..

"තුහින පුතා.. ඇයි මේ ලමයා ආවේ?"

අපි බංගලාව ඇතුලට ආවත් එක්කම ලිවින් ඒරියා එකේ හිටපු කුඩම්මා මැඩම් එහෙම ඇහුවාම මායි තුහින අයියයි දෙන්නම නතර උනා..

"මට බඩු අස්කරගන්න උදව් කරන්න"

තුහින අයියා ටිකක් සැරෙන් වගේ එහෙම කියල මාවත් අඩගහගන උඩට යන්න හදනකොට ආයෙම කුඩම්මා අපිව නැවැත්තුවා..

"ඉතින් ඒකට මේ ඩ්‍රයිවර් ලමයව එක්කන් එන්න ඕනද? මට කිව්වානම් මම උදව් කරනවනෙ නිසලිවත් කතා කරගන.."

ඔන්න දැන් තමා මට නගින්නේ.. හිතේ ඇති දෝණි ඇන්දත් එක්ක ඇවිත් මගෙ කොල්ලගෙ බඩු අස්කරන්න..

"එහෙම ඕන නෑ.. මට පුලුවන් මගෙ වැඩ මැනේජ් කරගන්න. ලොකු බඩු තොගයක් නෑ පැක් කරන්න.. අනික නංගි වැකේශන් ආවේ මගෙ බෑග් අස් කරන්න නෙවෙයිනෙ"

"ඒ උනාට පුතා ඔයා දන්නවා නිසලි ඔයා කිව්වොත් ඔක්කොම වැඩ පැත්තක දාලා එනවා කියල"

ඒක ඇහෙද්දි මගේ කට ඉබේටම පැත්තට ගියා.. එයි එයි.. ඇවිල්ලා ඇදුම් අස් කරනව කියල මගෙ කොල්ලගෙ ජොක්කු එහෙමත් අල්ලයි.. දෙනව මම ඕකිට එව්වා අල්ලන්න..!