"පොඩි මහත්තයා?"
මගෙ අත මැණික්කටුව ළඟින් කැඩිලා යන සයිස් එකට තදට ඇල්ලුන නිසා මම ඔලුව හරවලා බැලුවාම පොඩි මහත්තයා මගෙ අත තද කරලා අල්ලගන අර කෙල්ලො දෙන්නා දිහා බලන් හිටියා.. මාත් ඒ පිම්මෙම ඇස් හරෝලා ඒ කෙල්ලො දෙන්නා දිහා බලද්දි උන් දෙන්නා මෙන්න ඒ ගමන පැණි මූණක් හදාගන පොඩි මහත්තයා දිහා බලන් ඉන්නවා.
"තමුන් පොප්කෝන් කනවද?"
"හෑ?"
පොඩි මහත්තයා මගේ අතත් මිරිකගන දෙලොවටම නැති ප්‍රශ්නයක් ඇහුවාම මං උඩ බිම බැලුවා.
"ඇයි කන් ඇහෙන්නෙත් නැද්ද? මං ඇහුවේ පොප්කෝන් කනවද කියල"
ඒ පාර නම් පොඩි මහත්තයාගෙ කටේ සද්දෙට මං විතරක් නෙවේ අර කෙල්ලො දෙන්නත් උඩ ගිහින් අපිට ටිකක් එහායින් හිටපු මනුල අයියායි චරිත් අයියායිත් අපි දිහා බැලුවා මං ඇස් කොනෙන් දැක්කා..
"අහ්..ඔව් ඔව් කනවා"
"සේවරි ද ස්වීට් ද?"
ආයෙ ලබ්බක් අහනවා..
"ඔ-ඕනෙ එකක් කනවා පොඩි මහත්තයා"
මම එහෙම කිව්වාම පොඩි මහත්තයා මගෙ අත අතෑරියා වගේම "අහ්..මේ සර්වන්ට් ද කොහෙද.. ශිට් " කියල අර කෙල්ලො දෙන්නා මුමුණලා පොඩි මහත්තයා පොප්කෝන් ගන්න ගිය තැනට උන් දෙන්නා දුවලා ගියා..
මං මගේ අතත් අතගගා ඒ දිහා බලන් ඉද්දි මනුල අයියා මගෙ ලඟට ආවා.. දැන් තමා මාව මතක් වෙලා තියෙන්නෙ..
"නිදුක්.. මොකද උනේ?"
මම මොකුත් නෑ කියන්න ඔලුව හෙල්ලුවෙ වෙච්ච දේ හරියටම මට තේරුනෙත් නැති නිසා..
ඒ අස්සෙ මායි මනුල අයියායි චරිත් අයියායි තුන් දෙනාම බලන් හිටියේ අර කෙල්ලො දෙන්නා පොඩි මහත්තයා ලඟට ගිහින් දැවටි දැවටි ඉන්න දිහා . එයා ඉන්නෙ අපිට ටිකක් එහායින් නිසා කියන ඒවානම් ඇහුනෙ නෑ හැබැයි අන්තිමට අර කෙල්ලො දෙන්නම ගස්සගන පද්දගන එතනින් යන්න ගියේ පොප්කෝන් බකට් දෙකකුත් අරගන පොඩි මහත්තයා අපි ලඟට එද්දි..
"ආ.."
පොඩි මහත්තයා මගෙ අතට එක බකට් එකක් දීලා අනික මනුල අයියාට දුන්නා..
YOU ARE READING
ඇහි පිල්ලම් යට (TaeKook)
Fanfictionඔයාගෙ මතක මගේ මූණට හිනාවක් ගේන්නෙ මගේ කඳුලු වලට හේතුවත් ඔයාම නේද කියල මට අමතක කරවලා..ජීවිතේ කොච්චර අසාධාරණද.. මම ඔයාව දැනගන හිටියට වඩා වැඩි කාලයක් මට ඔයාව මතක තියාගන ඉන්න වෙලා.
