Spice Of Love

အခန္း(၆)

မနက္ ၇နာရီခန့်တွင် လင္းရွီတစ္ေယာက္ နိုးတစ္ဝက္ အိပ္တစ္ဝက္ႏွင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႕နာမည္ကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေခၚေနခဲ့သည္။ လင္းရွီ ညည္းၫူလိုက္ၿပီး ေစာင္ကို မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးသို႔ ဖုံးအုပ္လိုက္သည္။

"ႏွောင့္ယွက္ေနတာ ေတာ္ပါေတာ့~ အရမ္း ပင္ပန္းေနလို႔ပါ ဟင့္~"

႐ုတ္တရက္ သူ႕ေခါင္းမွ တစ္ကိုယ္လုံး ဖုံးအုပ္ထားသည့္ ေစာင္မွာ ဖယ္ကာ အေဝးသို႔ လႊင့္ပစ္ျခင္း ခံလိုက္ရေပသည္။ သည္းခံနိုင္မႈ အဆုံးေရာက္သြားသည့္ လင္းရွီ တစ္ေယာက္ ထထိုင္၍ မ်က္လုံးပိတ္လ်က္ပင္ တစ္ဖက္လူကို ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။

"ေသခ်င္ေနတာလား။ ေျပာေနတာ မၾကားဘူးလားလို႔!"

ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚတြင္ ၾကာရွည္စြာ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး လင္းရွီတစ္ေယာက္လည္း လုံးလုံးလ်ားလ်ား နိုးလာေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရိုးတြင္းျခင္ဆီမွ ေအးခဲလာမႈက သူ႕ႏွလုံးထိတိုင္ ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။

လင္းရွီ မ်က္လုံးမ်ားကို အသာဖြင့္ၾကည့္ကာ အကဲခတ္လိုက္သည္။ တစ္ဖက္လူမွာ ႐ုံးသြားရန္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံအျပည့္ျဖင့္ ကုတင္စြန္းတြင္ ထိုင္ေနခဲ့ၿပီး အေျဖရွာမရသည့္ တည္ၾကည္မႈျဖင့္ သူ႕ကို ေလးနက္စြာ ၾကည့္ေနခဲ့ေပသည္။

လင္းရွီတစ္ေယာက္ တံေတြး အသာမ်ိဳခ်၍ ေလးဘက္ေထာက္ကာ ထိုသူဆီသို႔ တြားသြားလိုက္ၿပီး အမ်ိဳးသား၏ ႏႈတ္ခမ္းဆီသို႔ အနမ္း ခပ္ႀကီးႀကီး ေပးလိုက္ကာ သနားစဖြယ္ မ်က္ႏွာေလး လုပ္ျပလိုက္သည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အကုန္လုံးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အျပစ္ေတြပါ!"

တစ္ဖက္လူမွ တုပ္တုပ္ မလႈပ္လာသည္ကို ျမင္ၿပီးေနာက္ လင္းရွီ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို အသာကိုက္လိုက္မိသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ အရမ္းပင္ပန္းေနလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္တဲ့အထိ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ အသက္ ၅ႏွစ္ထဲက ဘယ္သူနဲ႕မွ အတူမအိပ္ခဲ့ရေတာ့ အက်င့္ မျဖစ္ေနေသးလို႔ပါ"

တစ္ဖက္လူကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီးသည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ တစ္ဟုန္ထိုးေျပးကာ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္လိုက္သည္။