Պտտվեցի տեսնեմ խմած, վրան հալ չկար 😳🤦🏻♀️
- Էս ինչ վիճակում ես Ռաֆո🤦🏻♀️
- Բաաա հարսանիքս էր Կյանքս 😂հլը արի մոտս ազիզ😂
- Յախքք😖 զզվելի ես ուղղակի, չկպնես ինձ😖
- Չջոգա🤨կնիկս ես էսօրվանից երբ ուզեմ ոնց ուզեմ կկպնեմ արա🤨
Էկավ թևիցս ուժեղ բռնեց ու գցեց անկողնու վրա, շորերը հանեց ու մոտ էկավ🤦🏻♀️😖յախքք ուղղակի յախք, սպիրտի հոտը վրայի 🤦🏻♀️😖
- Ռաֆո հեռոււ😖մի կպի ինձ, Զզվելի ես ուղղակի
- Ձենդ աղչի, մի անգամ է խոսացիր վատ կլնի😡
Ահավոր ուժեղ համբուրում էր, շորերս էր հանում բայց համարյա պատռելով 🤦🏻♀️😖կոպիտ ա ահավոր, էլ չէի դիմանում ապտակեցի ու հրեցի հետ
- Լավ չե՞ս աղչի😡
- Ես....
Չթողեց խոսամ, էկավ ապտակեց, մազերիցս բռնեց ու մոտ տարավ իրան.
- Ախխխ😖😭թող Ռաֆո ցավում ա
- Լսի ուրեմն ինչ եմ ասում արա դու իմ կնիկն ես, սրանից հետո ավելորդ բառ բերանիցդ չլսեմ, թե չէ ռեժիմով ծեծ ես ուտելու, ջոգա՞ր
- 😭
- Չողբաս արա, չեմ մեռե հլը
- Ատում եմմմ քե....
Էլի ապտակեց 😭այ հիմա արդեն կյանքը կանգ էր առել իմ համար, ապտակեց, քաշեց գցեց գետնին, թևս խփեցի գետնին, ահավոր ցավաց😭💔
- Ուր ես գնում 💔
- Ռադ էլի, քո ինչ գործ, գամ տուն աչքիս չէրևաս աղչի
- 😭😭😭
Թողեց ու գնաց տնից էտ ժամին 💔😭 սկսվեց իմ դժոխքը...
1 ԱՄԻՍ ԱՆՑ
Մեկ ամիս արդեն անցել էր, Ռաֆոն շարունակում էր իր չոբան ու կոպիտ պահելաձևը, գիշերները տուն չէր գալիս, կամ եթե գալիս էր ուրեմն խմած, շորերը տակնուվրա էղած, ինչ-որ աղջկա շրթներկի հետքեր շորերի վրա, օծանելիքի հոտ...💔ինձ ահավոր ԴԺԲԱԽՏ էի զգում, ճիշտ ա ես Իրան ուղղակի ատում էի, բայց ես ուղղակի կարոտ էի մնացել հպումների, համբույրների, Հաճելի խոսքերի, մերոնք ամեն օր Զանգում էին, բայց նորմալ չէի էլ խոսում, որովհետև ահավոր վիրավորված եմ, իմ դժբախտության միակ պատճառը հենց իրանք են։ Երբ ուզում են գան հյուր, կամ մեզ են կանչում մի պատճառ եմ հորինում որ չգնանք, կամ իրանք չգան, որովհետև թե դեմքիս թե մարմնիս վրա ահավոր կապտուկների տեղեր կան, մարմինս ցավում ա անասելի, բայց կոփվել եմ արդեն, դաժե ցավ չեմ զգում, չնայած որ ներսս ուղղակի վառվում ա💔😖 ամեն օր վրաս ձեռք ա բարձրացնում..
Հաց էի սարքում խոհանոցում, մեկ էլ տղամարդկանց ձայներ լսեցի...😳🙄
