🤡short novel 🤡

🐽កូនជ្រូក🐽

"អាយ៎..ប៉ាប៉ា..ប៉ាប៉ា ជួយអូនហង៎"ក្មេងតូច tekemichi រត់ទាំងខ្លួនទទឹកជោកមិនមានអ្វីជាប់ខ្លួនក្រៅពីកន្សែងមួយ

"Tekemichi ប្រយ័ត្នរអិល"កម្លោះសង្ហារ ran វ័យ25ឆ្នាំ ស្រែកប្រាប់កូនសំណព្វចិត្ត

ព្រូស

"អួយ ហ៊ឹកៗ...ប៉ាៗ ឈឺ" និយាយមិនទាន់ចប់ផង យំមួយបាត់

"ហ៉ើយ លោកកូន មោះ ងើប" នាយសង្ហាចាប់លើរាងតូច មកអង្គុយលើខ្លួន

"មិចក៏រត់ចេញមកទាំងទទឹកចឹងហា៎? សឺត" នាយសួរនិងឈ្លាតទៅថើបថ្ពាល់ក្រហមព្រឺសៗនោះផង

"ប៉ាៗlzana ចាប់អូនងូតទឹក អូនអត់ចង់ងូតទេ ទើបអូនរត់ហើយប៉ាៗ lzana វៃគូទអូន ហ៊ឹកៗ" រាងតូចរៀបរាប់ប្រាប់រាងក្រាស់ទាំងខ្លួនឈ្មល់ចូលទៅរកទ្រូងមាំ ទទួលយកភាពកក់ក្តៅ

"សមតែវាយមែនតើ" ran និយាយទាំងងក់ក្បាល

"មែនហើយ សមតែវាយឲ្យងាប់ទេ ហ៊ឹកៗ" រាងតូច

"វាយអូននិងហើយ វាយអ្នកណាទៀត?" Ran អោបរាងតូចជាប់

"Tekemichi ហា៎ បងមកវិញហើយ" Mikey ដើរចូលមកក្នុងស្រែកហៅរាងល្អិត

"Keykey ហ៊ឹកៗ" រាងតូចចេញពីដៃran រត់ទាំងននគោលទៅរករាងក្រាស់

"អា៎!! មិចមិនស្លៀកពាក់ចឹង? " Mikey ចាប់លើករាងតូចមកអង្គុយពីលើ

"Tekemichi ឆាប់ចូលមកវិញភ្លាម មិនទាន់ពាក់ខោពាក់អាវផងរត់ទៅណា?" Lzana ចូលមកលីរាងតូចចូលទៅក្នុងបន្ទប់វិញ

" រត់ទាំងស្រាត មិនចេះខ្មាសមេឃខ្មាស់ដី ផាច់ៗៗ" lzana និយាយបន្ដើរវាយគូទរាងតូចបន្ដើរ

"ហ៊ឹកៗ ឈឺណាស់ ចាំមើលអូនប្រាប់ប៉ាៗ kokoហើយ ហ៊ឹកៗ"

ហ៊ឹម.... វាជាទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃហើយរបស់ពួកយើង រត់រញេរញៃពេញភូមិគ្រឹះ មិនចេះស្ងាត់ ភូមិគ្រឹះធំយ៉ាងនេះ គ្មានអ្នកបម្រើទេ

"នៅឲ្យស្ងៀម" នាយ lzana

"ហើយនៅនិង? បាយឆ្អិនម្ហូបឆ្អិនអស់ហើយ" inui

"ឯងមិនឃើញឬ?" នាយសង្ហាតបទៅវិញ ហើយយ៉ាងមិចទៅ បើអាល្អិតនេះណា ដៃជើងខ្វៃៗមិនចង់ឲ្យនាយប៉ះខ្លួន